Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ



Αποστόλης Φακίνος ( του Βασιλείου)

Απεβίωσε ο Αποστόλης Φακίνος στις 3 Δεκεμβρίου 2016 σε ηλικία 50 χρονών.
Ήταν εγγονός του Τσικαλαδογιάννη από την κόρη του Μαργαρίτα και γιος του μακαρίτη Βασίλη Φακίνου από την Κεραμωτή. Παντρεμένος με την Μαρία Τσελέ απέκτησε δύο γιους τον Βασίλη και το Γιάννη.
Μεγάλωσε και έζησε τα πρώτα του χρόνια στο Ρέντη και έμενε με την οικογένειά του στη Νίκαια. Σπούδασε Μηχανικός Η/Υ Συστημάτων στα Τ.Ε.Ι. Πειραιά. Ήταν εργαστηριακός συνεργάτης  με τα Τ.Ε.Ι. Πειραιά ( 2003-2007)  στα εργαστήρια Μικροεπεξεργαστές και Αρχιτεκτονική Μικροεπεξεργαστών του τμήματος Η/Υ Συστημάτων.  Ήταν Υπεύθυνος ΠΛΗΝΕΤ στα Γραφεία της Δ/νσης Β'/θμιας  Εκπαίδευσης Πειραιά ( 1999-2007). Συμμετείχε σαν επιμορφωτής στη Διδακτική των  Μαθημάτων Πληροφορικής . Υπηρέτησε από το 1993 σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης . Ήταν  καθηγητής Πληροφορικής στο 1ο Γυμνάσιο Αγ. Ι. Ρέντη.
Τον διέκρινε η αφοσίωση σε ότι έκανε . Μετά την ορφάνια του από τον πατέρα του, δόθηκε ως πρωτότοκος στην προστασία της οικογένειάς του και αργότερα μετά το γάμο του αφοσιώθηκε στη δική του οικογένεια. Ήταν πάντα καλοπροαίρετος και βοηθητικός στις ανάγκες των άλλων και όλα τα προβλήματα τα απλούστευε με πρακτικές  λύσεις.
Αγαπούσε πολύ το ψάρεμα, δύτης ψαροντουφεκάς, γλύτωσε από ναυάγιο με βάρκα με άλλους τρεις που τους έδωσε τα σωσίβια και εκείνος υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές του θαλασσόδερνε και βρέθηκε παρασυρμένος από τα ρεύματα πολύ μακριά σε βραχονησίδα του Αιγαίου μετά δυο ημέρες. Ο χάρος του το φύλαγε όμως και μετά από μερικά χρόνια νοιώθοντας ακμαίος και δυνατός , αρχίζοντας με ένα κρύωμα που του έφερε πνευμονία, ο χάρος κέρδισε. Ή όπως ο λαός μας λέει «ο Θεός τους καλούς τους παίρνει γρήγορα κοντά του».
Ύψιστη τιμή και δόξα σε βαθμό αποθέωσης δόθηκε στον Αποστόλη στο 3ο Νεκροταφείο από την πληθώρα του κόσμου , των μαθητών πολλών σχολείων που ο Αποστόλης είχε περάσει σαν εκπαιδευτικός , καθηγητών , φίλων και συγγενών.
Ο Διευθυντής  του 1ου Γυμνασίου Ρέντη  αφιέρωσε έναν  επικήδειο ύμνο για τον Αποστόλη και μια φιλοσοφική στήριξη της αιώνιας ζωής των δικαίων ψυχών και η θεία του Μαρία Ψαρρού του έγραψε  το παρακάτω ποίημα :

Με πόνο μέσα απ’την καρδιά, με στεναγμό και κλάμα
σου’ γραψα Αποστόλη μου σαν πονεμένη μάνα,
Βιάστηκες Αποστόλη μου να πας για τον μπαμπά σου
και δεν περίμενες να δεις χαρά απ’τα παιδιά σου.
Η τόση καλοσύνη σου και η καλή καρδιά σου
δεν θα ξεχάσουνε ποτέ γυναίκα και παιδιά σου
Ήσουνα το στήριγμα στην οικογένειά σου
και που θα λέει τον πόνο της η δόλια η μαμά σου;
Τ’αδέλφια σου σε είχανε σαν στοργικό πατέρα
και θα σε περιμένουνε στο σπίτι κάθε μέρα.
Και άλλη φορά θέλησε ο χάρος να σε πάρει
μα τότε τον ενίκησες γιατί ήσουν παλληκάρι.
Πάντα θα σε θυμόμαστε οι συγγενείς και φίλοι
η μνήμη σου αιώνια σε όλους μας θα μείνει.
Άγγελος θα’σαι στα ψηλά και σου ζητώ μια χάρη
να πας να βρεις τη Στέλλα μου μαζί σου να την πάρεις!


Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε Αποστόλη και ας είναι αναπαυμένη η ψυχή σου στον Παράδεισο.

Απόστολος ( Ιάκωβος ) Ψαρρός  ( θείος Αποστόλη )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.